Spieren is vlees

Henny Swinkels werd in 1950 geboren als oudste van een boerengezin met wat varkens, wat kippen en een stuk land, precies zoals elke Brabantse boer in die tijd. Opa stierf toen Henny zes jaar was, maar toch staan alle beelden nog in zijn geheugen gegrift. Opa zei: "Laat de kalveren los lopen, dan krijgen ze spieren. En spieren is vlees." Dus werden de kalfjes losgelaten in een ongebruikte varkensstal. Melk of kalvermelk? Dat leverde een strijd op tussen opa en vader, een strijd die op Salomonswijze werd beslecht. Het werd half om half. 

Het eerste kalvermelkpoeder, zo weet Henny zich te herinneren, was een blok dat je met de hamer kapot moest slaan en de eerste silo's werden met zakken gevuld. De kalveren kregen trouwens een dagelijks eitje. Boven de lichtbak werden hiervoor de eieren geselecteerd waarin een bloedspikkeltje zat. Hoe verging het een boerenzoon in de vijftiger jaren? Héél vroeg opstaan, de kalveren voederen, drie kwartier te voet naar de kerk om de mis te dienen en vervolgens naar school. Nu komt Wimke de Kurver uit Boxmeer voor de dag, wiens bedrijf later zou uitgroeien tot Hendrickx en Nutreco. Wimke had vader enthousiast gemaakt voor een grote stal voor 80 kalveren, revolutionair in die tijd.


Er kwamen dan ook veel bezoekers over de vloer, van Fransen tot Italianen. Daarna werd de stal voor de kuikens door Wimke aangepakt, de boerderij werd een modelboerderij, inclusief kijkraam opdat bezoekers de rust in de stal niet zouden verstoren. Niet dat er veel verdiend werd, de familie Swinkels was net zo arm als de andere Brabanders. Henny zat op de middelbare school toen hij naar huis werd geroepen, vader kon door ziekte het zware werk niet meer aan. Er zat niets anders op dan de opleiding 's avonds af te maken. Henny vond het eigen boerenwereldje te klein en besloot later om naar de middelbare landbouwschool te gaan. Hij slaagde met hoge punten, diverse agrarische leveranciers boden hem daarop een baan aan. Hij koos voor Friesche Vlag, omdat die aanvullende opleidingen bood.


Daar in Leeuwarden begon hij als junior in het laboratorium van professor Glas. Er werden niet alleen proeven met kalvermelk gedaan, er was ook een eigen proefstal. En omdat Henny de enige was die verstand van kalveren had, mocht hij zich op die stal gaan concentreren. Vervolgens mocht hij als junior voorlichter met de senioren mee het land in. Nu wil het geval dat CV Sloten, onderdeel van de grote coöperatie, ook grote belangen in Duitsland had en daar zaten diverse kalverhouders in de problemen. Henny: "Ik was niet ver van de Duitse grens geboren en thuis keken we naar de Duitse TV. Met andere woorden was ik de enige die een beetje Duits sprak. Vandaar dat ik met de hoofdvoorlichter mee naar Duitsland werd gestuurd om de vertalingen te doen. Maar dat werkte niet echt. Het gevolg was dat ik zelf de voorlichter voor Duitsland werd." Huisvesting, ventilatie, voeding, in het land der blinden is eenoog koning. Henny werd gepromoveerd en het Duitse succesverhaal zorgde ervoor dat hij in andere landen als Frankrijk en Italië hetzelfde mocht gaan doen. Vervolgens, na nog een korte overstap te hebben gemaakt naar een ander bedrijf, werd hij voor CV Sloten de commercieel verantwoordelijke voor België en Luxemburg. In het Belgische Kasterlee verscheen de grootste kalverhouderij van Europa met 6.000 kalverplaatsen. "We draaiden technisch en commercieel goed, beter dan Nederland. De directie kwam met de voltallige raad van commissarissen naar België op verkenning, waarbij ik een voordracht hield. Onmiddellijk werd ik terug naar Nederland gehaald en kreeg ik zelfs mijn eigen secretaresse. Maar alle papierwerk sprak me niet aan, liever wilde ik praktijkgericht bezig zijn." Sloten's directeur Jan Zeinstra wenste een gesprek met Henny en dat vond plaats in het Oranjehotel in Leeuwarden. Grootaandeelhouder CCF, voorheen Friesche Vlag, had inmiddels voor alle melkproducten een humane bestemming gevonden, het verwerken van magere melkpoeder en wei in de kalvermelk was voor de coöperatie geen speerpunt meer. Maar de afzet van nuchtere kalveren bleef uiteraard wel degelijk van strategisch belang. Tijdens het hotelgesprek ontstond een idee. Er zou een nieuw productiesysteem en een nieuwe vleessoort worden ontwikkeld. Voorlopig werd het project aangeduid met "NP", nieuw product. Later zou dit nieuwe product wel degelijk een eigen naam krijgen: Friander.


CV Sloten wilde uit de integratie stappen en had inmiddels de slachterij KSA al aan de Vandrie Group verkocht. Jan Zeinstra wilde liever ook de levende have verkopen en vroeg Henny om hier en daar zijn licht eens op te steken. Nu wilde het geval dat Jan van Drie hem al enkele keren had gevraagd om bij hem te komen werken, Henny had altijd nee gezegd. Maar plotseling was er nu een opportuniteit. Henny: "Toen ik Jan van Drie onderweg weer tegenkwam zei ik: U wilt mij nog steeds? U kunt me krijgen, maar dan met al mijn technisch personeel en alle kalveren." Zo kwam Henny bij de Vandrie Group terecht. Hij klom er op tot directeur corporate affairs. Een grote beloning kwam toen Hare Majesteit de Koningin hem als Officier opnam in de Orde van Oranje-Nassau.

  • Deze website gebruikt cookies
  • Deze melding verbergen