In de loop van de jaren tachtig bereikten de problemen ten aanzien van het publiek een hoogtepunt in de noordelijke landen. Frankrijk en Italië bemoeiden zich daar niet zo mee. De gevolgen van de hormonenschandalen en de acties van drukkingsgroepen rond diervriendelijkheid werden in de lage landen nog eens versterkt door de komst van de melkquota die de nuchtere kalveren duurder maakten, het noopte tot bezinning. Er ontstonden verschillende initiatieven om het kalf anders te gaan bezien, te beginnen met enkele idealistische mesters. In Nederland was het onder andere Paridaans & Libregts die het initiatief oppakte. Maar helaas, al vanaf het begin was de positionering verkeerd, rosé kalfsvlees werd algemeen gezien als een minderwaardig product. Waar moesten de handel en de consumenten het vlees plaatsen? Tussen kalf en rund. Dus kwam ook de prijs dicht bij rund te liggen. Al in de beginjaren kwamen er enkele fantastische initiatieven tevoorschijn, eerst in België, meteen daarna in Nederland. Moest het rosé kalfsvlees tussen kalf en rund liggen? Nee, zei Jos Theys van de gelijknamige Hasseltse integratie. Hij vond dat het vlees een eigen plaats verdiende en niet als tussenvorm moest worden gezien. Jos kwam met het merk Junior Beef op de markt, een product dat zeer goed wetenschappelijk onderbouwd was. Elders zullen we zien dat Junior Beef nog steeds zijn lieveling is. Meteen daarna kwam de CV Sloten uit Deventer met een prachtig en verregaand initiatief. Het tandem bestaande uit de strateeg Jan Zeinstra en de sterk marktgerichte creatieve geest Henny Swinkels dachten de basis ervan uit: Friander. Beide merken, Junior Beef en Friander, waren niet zo maar merken als marketinginstrument, het waren resultaten van een filosofie en een marktgerichte aanpak waarbij de wensen van het publiek centraal stonden.

In de aanvangsjaren stonden de rosé kalveren nog dicht bij de blanke. Ze werden nog jong geslacht en kregen relatief veel melk. Zeer voorzichtig, stapje voor stapje, ontstond het rosé kalf dat we nu kennen. In landen als Nederland, België, Duitsland en Spanje is het rosé kalf volledig geaccepteerd, zeker als het gaat om zorgvuldige productiesystemen. Andere landen zoals Frankrijk en Italië blijven fanatiek gericht op blank kalfsvlees, voor hen hoort kalf nu eenmaal blank te zijn. Als er in een Franse supermarkt rosé kalfsvlees wordt aangeboden, gaat het bijna altijd om een prijsactie. Dat geldt overigens veel minder voor de Franse gastronomie.