Dat is één van de elementen waarom aankopers in vele landen zo tevreden zijn: ze kunnen op twee oren slapen. 

Kalf > Proces > SKV

Op twee oren slapen

De Stichting Kwaliteitsgarantie Vleeskalversector, kortweg SKV, ontstond in 1990. Op dat moment waren de hormonen goeddeels verdwenen, maar daar kwamen andere stoffen voor in de plaats, beta-agonisten zoals clenbuterol. Deze stof breekt lichaamsvet af zodat een betere vleesverhouding het resultaat is. Voor een belanghebbende was dat een lucratieve bezigheid, perk alf kon 300 gulden (n kleine 150 euro) worden verdiend. De vleeskwaliteit werd er trouwens bepaald niet beter van. De goeden moesten onder de slechten lijden want telkens als er verboden stoffen opdoken, werden de grenen gesloten en lag de totale export weer eens stil. De toenmalige Nederlandse Staatsecretaris van Landbouw Gabor erkende dat de overheid hier niet tegen was opgewassen, de controles zouden te omvangrijk en te duur zijn. Op 27 juni 1991 schreef hij in een brief aan de Tweede Kamer dat er goed nieuws te melden was: de kalversector zelf had het initiatief tot controles genomen middels de SKV, met als doel de kwaliteit van kalvervoeder en kalfsvlees te bevorderen en te garanderen en daarmee de afzet te bevorderen. De SKV werd door het Productschap voor Veevoeder en eht Productschap voor Vee en Vlees belast met de nalevering van diverse verordeningen. Als directeur werd C. Van der Weg aangetrokken, een zwaargewicht die bij de douane zijn sporen met drugsbestrijding had verdiend.
De SKV is van meet af aan neergezet als een stevige organisatie. Er is een wetenschappelijke raad, een technische commissie, een juridische commissie, een college van advies, een geschillencommissie en een college van beroep> Er zijn 12 full time inspecteurs in dienst, door de wol geverfde mensen die verstand van kalveren hebben en ook enkele dierenartsen. Hoe gaan die te werk? Ze observeren een stal en nemen diverse monsters die door de labo’s van TNO en Rikilt Wageningen worden onderzocht. Routinecontroles worden per randomiser aangewezen door de computer. De kalverhouders, de voederfabrikanten en de slachterijen, iedereen komt aan de beurs en wel op een willekeurig moment. “Maar,” zo zegt Van der Weg, “uiteraard gaan we altijd op pad als er verdenking zou zijn. Die verdenking kan komen via een klokkenluider, maar bijvoorbeeld ook als we zouden zien dat de groeicurve van een koppel kalveren niet zou kloppen. “Worden er vaak mensen gepakt? “Gevangenissen en politie zijn niet nodig voor de hele bevolking, ze zijn er slechts voor enkele slechteriken. IN 20 jaar tijd ging het om 80 stallen waar iets mis mee was. De laatste vijf jaar was er geen enkele nieuw geval. Wel ontdekten we het verboden antibioticum chloorfenicol in een stal. Dat bleek bij nader onderzoek in het stro te zitten.” Het onderzoeken van een kalf is een kostbare aangelegenheid, te meer omdat de onderzoekmethodes telkens verbreden en verfijnen. Vandaar dat in een stal altijd een steekproef wordt genomen. Stel dat er iets mis zou zijn, wat dan? “Wanneer maar één kalf positief zou zijn, krijgt de kalverhouder voor geen van zijn kalveren een certificaat. Omdat geen enkele slachterij kalveren zonder certificaat accepteert, kan hij met de dieren niets aanvangen.” En wat als een slachterij dieren zonder certificaat zou accepteren? “Dat is vrijwel uitgesloten. De certificaten worden stelselmatig gecontroleerd door de overheidskeurmeesters die altijd in het slachthuis aanwezig zijn. Daar komt nog bij dat de consequenties bijzonder groot zouden zijn, de sancties zijn niet mis.”
Dankzij de SKV weet elke consument ter wereld dat Nederlands kalfsvlees bijzonder veilig en gegarandeerd vrij van verboden middelen is. Dat is één van de elementen waarom aankopers in vele landen zo tevreden zijn: ze kunnen op twee oren slapen. 

  • Deze website gebruikt cookies
  • Deze melding verbergen