De verloren
zoon
De jongste van twee zonen eist zijn erfdeel op en vader geeft het hem. Niet iedereen is in staat om met zo'n luxe om te gaan, zo ook deze jongste. Hij vertrekt naar verre oorden om het ontvangen geld te verkwisten. Maar dan komt er een hongersnood en uit arren moede gaat hij varkens hoeden, overdenkend dat hij zelfs het varkensvoer zou willen eten.
Met heimwee denkt hij terug aan thuis, waar de dagloners van zijn vader eten in overvloed hebben. Hij trekt de stoute schoenen aan en keert terug.Vader ziet hem al in de verte, krijgt medelijden, rent op zijn zoon af, valt hem om de hals en kust hem. "Vader", spreekt de zoon, "ik heb gezondigd tegen de hemel en tegen u. Ik ben het niet meer waard, uw zoon te zijn." Maar vader beveelt zijn knechten om het mooiste gewaad, sandalen en een ring voor de thuiskomer te halen. "En breng het gemeste kalf en slacht het. Laat ons eten en feestvieren, want deze zoon van mij was dood en is weer tot leven gekomen, hij was verloren en werd teruggevonden."
Zie hier een gedeelte van "De terugkomst van de verloren zoon", een tekst van Lucas uit het Nieuwe Testament. De tekst is zeer symbolisch, iedereen weet wie met de vader, de oudste en de jongste zoon worden bedoeld. Dat de evangelist het gemeste kalf aanhaalt, wil zeggen dat het dier al enkele duizenden jaren geleden werd gezien als het ultieme symbool van feestelijkheid. Dat wil wat zeggen!
